Κατοικίδιο και άνθρωπος μία σχέση ζωής

Τα κατοικίδια έχουν την ανάγκη του ανθρώπου και εκείνος έχει την δική τους. Για πολλούς ανθρώπους η ανάγκη να αγαπήσουν και να αγαπηθούν μπορεί να εκπληρωθεί αν δεθούν με ένα κατοικίδιο. Η αξιόπιστη και ανιδιοτελής συντροφιά που προσφέρει ένα κατοικίδιο μπορεί να δώσει σε κάποιον μεγάλη ικανοποίηση. Οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και ζώων δεν απαιτούν την ίδια προσπάθεια όπως οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, ενώ η ανταμοιβή είναι η αγάπη, η ευγνωμοσύνη, η διασκέδαση και η συντροφιά.

Μέρος την χαράς του να έχει κάποιος ένα κατοικίδιο, προέρχεται από τις ευθύνες που εμπεριέχονται ξέροντας ότι υπάρχει ένα ζωντανό πλάσμα το οποίο περιμένει στο σπίτι και βασίζεται στο αφεντικό του για το νερό και το φαγητό του.

Τα ζώα σε ένα σπίτι μπορεί να παίζουν τον ρόλο του φυλαχτού κατά της μοναξιάς και της κατάθλιψης. Μπορεί να προσθέτουν μία αίσθηση ασφάλειας και προστασίας. Μπορεί να ενθαρρύνουν τη σωματική δραστηριότητα. Μπορεί να είναι αφορμή για έξοδο, νέα χόμπι, ομαδικά ενδιαφέροντα. Οι ευθύνες και οι καθημερινές τελετουργίες φροντίδας τους μπορεί να προσφέρουν νόημα στη ζωή των ανθρώπων. Εξάλλου η συναναστροφή με ένα ζώο κάνει έναν άνθρωπο πιο ευαίσθητο στις σχέσεις του με άλλους ανθρώπους. Τα ζώα συντροφιάς έχουν αποδειχτεί πολύτιμα και σε άλλους ρόλους: Οδηγοί τυφλών, βοηθοί ατόμων με περιορισμένη κινητικότητα, βοηθοί αστυνομικών ή τελωνειακών υπαλλήλων. Άλλος σημαντικός ρόλος είναι εκείνος του σκύλου- διασώστη, του σκύλου-βοσκού, ενώ υπάρχουν και τα ζώα συντροφιάς που βοηθούν αρρώστους, φυλακισμένους, ανθρώπους με ψυχικές διαταραχές. Είναι πολύτιμοι σύντροφοι για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας καθώς τους βοηθούν να διατηρήσουν τα ενδιαφέροντα, την ζωτικότητα και την οξύτητα του πνεύματός τους και να αντιμετωπίσουν την μελαγχολία που πολλές φορές εμφανίζεται σ’ αυτές τις ηλικίες.

Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι τα παιδιά που έχουν ένα ζώο διδάσκονται αξίες όπως η υπευθυνότητα, η φιλία και ο σεβασμός και αναπτύσσεται η κοινωνικότητα, η ευαισθησία και η προσωπικότητά τους. Τα παιδιά δένονται πολύ με τα κατοικίδια και το να βλέπει κανείς ένα μικρό παιδί κι ένα κουτάβι ή ένα γατάκι να μεγαλώνουν μαζί και να βοηθάνε το ένα το άλλο είναι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της οικογενειακής ζωής. Τα κατοικίδια βοηθάνε τα παιδιά να μάθουν την σημαντική ικανότητα της επικοινωνίας χωρίς λέξεις και επίσης τους εγκαθιστούν μέσα τους ένα σεβασμό για τη φύση που μπορεί να είναι πολύ αξιόλογος. Ενεργούν ως μάθημα στις εμπειρίες της ζωής και του θανάτου. Τα παιδιά μπορούν επίσης να μάθουν τις ευθύνες της ιδιοκτησίας, όπως το τάισμα, η περιποίηση του τριχώματος, η άσκηση και η φροντίδα σε περίπτωση ασθένειας. Το να έχει ένα παιδί ένα κατοικίδιο μπορεί να θεωρηθεί κοινωνικό πλεονέκτημα καθώς βοηθάει στην ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης και των φιλιών. Τα παιδιά που έχουν ζώα έχουν και περιορισμένες πιθανότητες για εγκληματική συμπεριφορά αργότερα στη ζωή τους. Τα ζώα μπορούν να προσφέρουν ασφάλεια στα παιδιά, να αποτελέσουν έμπιστο σύντροφο και πολύτιμη συντροφιά.

Προσοχή όμως! Δεν πρέπει ποτέ κάποιος να ξεχνάει ότι τα ζώα δεν είναι ούτε δώρα, ούτε παιχνίδια!

Ένας από τους κύριους λόγους που στην χώρα μας ο αριθμός των αδέσποτων ζώων είναι πολύ μεγάλος σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, είναι η εγκατάλειψη των ζώων από τους ιδιοκτήτες τους. Συνήθως και δυστυχώς, η απόκτηση ενός κατοικίδιου δεν είναι αποτέλεσμα σοβαρής και ώριμης σκέψης, παρά μία παρόρμηση της στιγμής. Όμως η αλήθεια είναι ότι η δέσμευση για τα επόμενα 10-18 χρόνια είναι πολύ μεγάλη και θα πρέπει πριν την απόκτηση ενός κατοικιδίου να ληφθούν υπόψη πολλοί παράγοντες.

Για να επιτευχθεί η αρμονική συμβίωση, για να εξασφαλιστεί ένας υγιεινός κι ευτυχισμένος τρόπος ζωής, οι ιδιοκτήτες των κατοικίδιων ζώων οφείλουν να κατανοούν το μέγεθος της αγάπης και της φροντίδας που επιβάλλει η ιδιοκτησία ενός ζώου.

Η φροντίδα της καλής υγείας είναι από τις σημαντικότερες ευθύνες που αναλαμβάνουν οι ιδιοκτήτες. Στενός συνεργάτης και φίλος στην προσπάθεια αυτή είναι ο κτηνίατρος που θα πιστοποιεί την καλή κατάσταση του ζώου, θα προγραμματίζει τους απαραίτητους εμβολιασμούς και αποπαρασιτώσεις και θα δίνει γενικές συμβουλές για την καλύτερη φροντίδα του. Απαραίτητη επίσης είναι και η τοποθέτηση microchip (ηλεκτρονική ταυτότητα), έτσι ώστε να εξασφαλίζεται ότι το ζώο δεν θα εγκαταλειφθεί και δεν θα χαθεί ποτέ.

Εκτός του καθαρά ιατρικού μέρους, η φροντίδα του ζώου πρέπει να περιλαμβάνει και την κάλυψη των βασικών αναγκών του, όπως άσκηση, ισορροπημένη διατροφή, καθαρό νερό, κατάλληλο κατάλυμα, καθαριότητα στον χώρο του και ατομική περιποίηση (μπάνιο με κατάλληλο σαμπουάν, καθαρισμό αυτιών, βούρτσισμα, κούρεμα για τα μακρύτριχα ζώα). Τα θηλυκά κυρίως ζώα πρέπει να στειρώνονται. Έτσι εξασφαλίζεται μεγαλύτερη διάρκεια και καλύτερη ποιότητα ζωής. Εξάλλου δεν πρέπει ο ιδιοκτήτης να συμβάλλει στο ήδη τεράστιο πρόβλημα του υπερπληθυσμού των ζώων.

Μόνο κάποιος λοιπόν που είναι σίγουρος ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις και ευθύνες που έχει η απόκτηση ενός κατοικίδιου, μόνο κάποιος που είναι σίγουρος ότι θα το φροντίζει για όλη του τη ζωή, μόνο αυτός μπορεί να λέγεται και να είναι υπεύθυνος ιδιοκτήτης ζώου.

Το Συμπέρασμα είναι πως τα κατοικίδια έχουν έναν εξαιρετικά μεγάλο ρόλο να παίξουν στη ζωή των περισσότερων ανθρώπων. Η βελτίωση της ποιότητας της ζωής που προσφέρουν τα κατοικίδια μπορεί να γίνει εμφανής στη σωματική υγεία και τη σταθερότητα του ιδιοκτήτη καθώς και στη συναισθηματική ικανοποίησή του.